Anders kijken naar pijn
Pijn, we kennen het allemaal. En als het er is..., moet het zo snel mogelijk weg. Liefst gisteren nog!
Over het algemeen stellen we dat pijn een signaal is van het lichaam welke aangeeft dat er iets niet goed is.
Daar kan ik niet zoveel tegenin brengen. Ik denk dat dat zo is, maar over het algemeen willen we dat het er niet is.
We verleggen onze aandacht en trekken deze terug uit de pijn. Een hele normale reactie. Maar wat er feitelijk gebeurd is dat we onszelf gaan afleiden met activiteiten buiten onszelf, om fysieke pijn heen gaan bewegen, of afstand nemen van bepaalde (emotioneel) pijnlijke situaties, zoals bijvoorbeeld in conflicten.
We trekken ons dus terug, fysiek, emotioneel en mentaal. Heel erg begrijpelijk allemaal.
Maar is pijn per definitie iets slechts?
Ik denk van niet. Het is een signaal, dat zeker en volgens mij vraagt dat signaal om aandacht en niet om ontkent te worden.
Nu zal je misschien zeggen, dat sommige pijn zo intens is, dat ontkennen niet lukt al zou je het willen!
De vraag is hoe benader je de pijn. Vanuit verzet, weerstand, als iets wat er niet mag zijn? Ik wel hoor! Dat is vaak de eerste reactie. Er zit een groot verschil in luisteren naar de pijn, het aandacht geven, het er laten zijn, er op een open manier bij aanwezig zijn en over de grens heen gaan. Pijn is een waarschuwing een signaal, maar dat betekent niet dat het slecht is of dat je ervan weg moet blijven.
ZOUDEN WE HIER MISSCHIEN ANDERS NAAR KUNNEN KIJKEN?
In de praktijk merken we dat mensen pijn vaak al snel afwijzen en bijvoorbeeld uit een houding komen. Maar wat nu als je gevraagd wordt de pijn te omschrijven? Heel letterlijk, als dat wat het is, vanuit aandacht, aanwezigheid en zonder oordeel? Wanneer we pijn aandacht geven, zonder labels, verandert er iets.
Wanneer je van pijn wegblijft, geef je er het label 'slecht' aan en mag het er niet zijn, net als angst en verdriet. Dat gaat ook niet weg als je er geen aandacht aangeeft, dat dringt zich aan je op, steeds sterker, of als zo'n onvermijdelijke onderstroom, of is er ineens als je er nou net helemaal niet op zat te wachten, heel ongemakkelijk...
Misschien blijft het wel heel lang, of gaat het eigenlijk nooit meer echt weg. Wat dan? Zou je het dan kunnen en mogen aan-kijken van jezelf, als onderdeel van jou, wat er mag zijn? Fysieke pijn.., emotionele pijn.., mentale pijn..?
Door het er te laten zijn, verandert het, kan je ervan leren en biedt het je iets aan. Het leidt je vanuit acceptatie naar een nieuwe ruimte, misschien wel een nieuwe definitie van ruimte. Hoe dan ook: ruimte.
Zo verandert ook je kijk op je lichaam, je geest en de manier waarop je sensaties ervaart.
EEN VOORBEELD UIT ONZE PRAKTIJK
Yoga helpt je om pijn anders te gaan definiëren en om ernaar te gaan kijken, vanuit een veilige plek, vanuit rust, met het gebruik van je adem. (dit doet yoga overigens niet alleen met pijn ;)
In de Yin Yoga gebruiken we rek om bindweefsel te revitaliseren en aanmaak te stimuleren. Bindweefsel herstelt juist bij rek. (langdurige rek vanaf 3-5min) Fibroblasten worden dan gestimuleerd, hyaluronzuur wordt aangemaakt en het bindweefsel (fasciae) wordt weer 'sappiger', met andere woorden, gaat weer meer water bevatten.
Doet die rek weleens pijn? Ja, zeker. Is dat erg of slecht? Nee, zeker niet! Pijn is als een emotie, heel erg persoonlijk. Banden kunnen geen pijn voelen trouwens, het brein 'maakt' als het ware de pijn. De gedachte van het brein erover, welke sneller dan het licht wordt aangemaakt ;) Zonder deze rek herstellen banden en bindweefsel niet, dus is het signaal van pijn slecht? Ik denk dus van niet.
In de Alignment Yoga kan pijn ervaren worden door druk. Druk die bijvoorbeeld op de wervelkolom wordt uitgeoefend door het liggen op een stripje. De druk uit zich in gevoeligheid, die aangeeft waar er (onbewuste) spanning wordt vastgehouden. Wordt die gevoeligheid ervaren als pijn? Ja, zeker. Is die pijn slecht? Nee, zeker niet! De pijn zegt bijna letterlijk: "Kijk! Hier zit het, hier mag je gaan verzachten." Wat een kado!
De pijn, laten we het sensaties noemen vanuit ons nieuwe perspectief, biedt je iets aan. Wil je iets laten zien, wil je iets leren.
Hoe mooi is dat!
Kan je ernaar kijken?
Wil je het onderzoeken?
Het er laten zijn en voelen?
In alle rust, openen, ruimte maken...
♡
Liefs,
Bloem